Sinds op 13 december 2014 de allergenenwet van kracht werd zijn alle horecaondernemers in Nederland verplicht om hun gasten allergeneninformatie te kunnen verschaffen wanneer daar om gevraagd wordt. Het beschikbaar stellen van bijvoorbeeld een allergenenkaart is soms lastig voor restaurants. Het gebruik van Near Field Communication (NFC) kan uitkomst bieden om een allergenenkaart toegankelijker te maken.
De horecaondernemer is niet verplicht om over alle mogelijke allergenen informatie te verstrekken, maar wel over de veertien meest voorkomende. De veertien wettelijk verplichte allergenen zijn glutenbevattende granen, ei, vis, pinda, noten, soja, melk, schaaldieren, weekdieren, selderij, mosterd, sesamzaad, sulfiet en lupine.
Het verstrekken van de informatie is op verschillende manieren mogelijk.
Zo kan dit bijvoorbeeld via een aparte allergenenkaart
of door de informatie op de huidige menukaart per gerecht toe te voegen.
Digitaal is natuurlijk ook mogelijk,
bijvoorbeeld op een tablet.
Het is ook toegestaan om de informatie mondeling te verstrekken. In dat geval kunnen gasten bij de medewerkers terecht die het eventueel bij de chef kunnen navragen of er kan een e-learning cursus gevolg worden. Het moet voor de gasten wel duidelijk zijn dat zij deze informatie mondeling kunnen verkrijgen.
Veel horecaondernemers vinden het rommelig staan om bij ieder gerecht op de kaart allergeneninformatie te plaatsen. Alles op de kaart moeten proppen maakt het er ook niet overzichtelijker op voor de gasten. Daarbij komt dat mensen met een allergie niet altijd zin hebben om dit speciaal aan te geven bij het personeel wanneer de informatie alleen mondeling verstrekt kan worden. Deze methode biedt de gasten weinig privacy en geen mogelijkheid om rustig op eigen houtje de opties qua geschikte gerechten door te nemen.
NFC kan een uitkomst bieden om de allergeneninformatie eenvoudig en discreet beschikbaar te stellen voor gasten. In dit geval zijn er twee methodes mogelijk.
De eerste optie is om de allergeneninformatie meteen in de tag te plaatsen. Hierbij verschijnt de allergeneninformatie van een gerecht direct op de NFC-telefoon van de gast na het scannen van de tag.
Deze methode is alleen handig als bij elk gerecht een aparte NFC-tag
geplaatst wordt. Een nadeel kan zijn dat de informatie statisch is en bij wijziging van de ingrediënten zal de tag vervangen moeten worden. De tweede optie is om een link naar de informatie in de tag te plaatsen. Bij deze methode verwijst de link naar de site van het restaurant waar een kopie van de menukaart staat. Op deze kaart is elk gerecht aan te klikken waardoor de allergeneninformatie zichtbaar zal worden.
Voordeel van deze methode is dat na het bijwerken van de webpagina de informatie gemakkelijk aangepast kan worden om deze actueel te houden. Ook kan de gast gemakkelijk zelf bladeren in de allergeneninformatie van alle gerechten.
Op het gebied van NFC is Apple de grote achterblijver.
De 
iPhone kan NFC-tags (nog) niet uitlezen en daarmee valt een deel van de doelgroep buiten de boot. Om de allergenenkaart toch voor iedereen toegankelijk te maken is het een oplossing om een QR-code toe te voegen aan de menukaart, bijvoorbeeld naast de NFC-tag. Ook voor oudere telefoons die niet over NFC-functie beschikken is dit een goede oplossing aangezien de QR-code voor deze groep wel te gebruiken is.
